Wartosc IG uzyskuje sie, dokonując pomiaru glikemii u grupy osób i wyliczajac srednia z otrzymanych danych. Jest takze srednia wartoscia dla róznych produktów nalezacych do jednej kategorii.
GI takich samych produktów zbozowych moze byc inne, w zaleznosci od wielu czynników, na przyklad zawartosci bialka i blonnika.
W tabelach zamieszczono wartosci usrednione. IG bialej maki wynosi 69±6, co oznacza, ze jego wartosc maksymalna moze wynosic 75, a minimalna 65.
Indeks glikemiczny jest wartoscia średnia, stosowana po to, by ulatwic nam dokonanie wlasciwego wyboru.
Niektórzy autorzy popelniaja bledy uzywajac pojecia indeksu glikemicznego.
Indeksy glikemiczne mozna podzielic na trzy grupy:
Wysokie, srednie i niskie.
Wedlug wiekszosci autorów:
IG ponizej 55 uwaza sie na niskie
IG pomiedzy 55 a 69 za srednie
IG powyzej 70 za wysokie
Ten podzial nie jest poprawny pod wzgledem fizjologicznym. Mozna uznac go za wytwór „politycznie poprawny”, powstaly by usatysfakcjonowac przedstawicieli przemyslu spozywczego i zapobiec zakwalifikowaniu wiekszosci wytwarzanych przez nich produktów do kategorii „wysoki IG”.
Taki podzial odpowiada takze zaleceniom dietetyków – tradycjonalistów, zalecajacych spozywanie duzych ilosci produktów zbozowych.
Dlatego wlasnie nie mozna bezkrytycznie podchodzic do tablic IG, zamieszczanych w niektórych ksiazkach i na stronach internetowych, a skonstruowanych w oparciu o bledne zalozenia. Brak wiedzy naukowej sprawia, ze autorzy bezmyslnie tworza kolejne kopie, nie troszczac sie o to, jakimi pobudkami kierowali sie twórcy.
Prawidlowa klasyfikacja przedstawia sie w sposób nastepujacy:
Niski GI – ponizej 35
Sredni – miedzy 35 a 50
Wysoki – powyzej 50
Te klasyfikacje mozna opisac takze inaczej:
Niski IG – ponizej 50, BARDZO NISKI – ponizej 35
Wysoki IG – powyzej 50
Nalezy tez zwrócic uwage na sprzeczne informacje pojawiajace sie w rozmaitych tabelach.
Kiedy opracowywano koncepcje indeksu glikemicznego, zaproponowano dwie metody jego ustalania. Czesc naukowców chciala, aby konstruujac tablice za wartosc referencyjna przyjac te dla bialego pieczywa, oznaczajac ja jako 100. Inni glosowali za przydzieleniem tej liczby glukozie. Pierwsza propozycja zostala w koncu odrzucona, poniewaz indeks gliekmiczny bialego chleba moze ulegac zmianie w zaleznosci od pochodzenia ziarna, z którego uzyskano make, przebiegu procesu fermentacji i pieczenia.
Wybór glukozy jako punktu odniesienia okazal sie trafny, gdyz jest ona calkowicie wchlaniana w jelicie.
W literaturze i Internecie mozna znalezc tablice z indeksami glikemicznymi wyliczonymi wzgledem obu wartosci przyjetych jako referencyjne i trudno jest zweryfikowac zródlo zawartych w nich informacji. Zdarzaja sie tez przypadki, kiedy odmiennie obliczone indeksy glikemiczne znajduja sie w jednej tabeli. Dlatego zalecamy korzystanie wylacznie ze sprawdzonych, naukowych zródel.
Na stronie zamieszczono tabele IG, w których podano srednie wartosci uzyskane podczas badan naukowych. Oczywiscie lista pokarmów nie jest wyczerpujaca i stale sie rozrasta.
Czytelnicy ksiazek Michela Montignaca moga byc zaskoczeni, ze niektóre wartosci róznia sie od tych znajdujacych sie w jego publikacjach. Na przyklad IG nieslodzonych platków kukurydzianych wynosi 45, podczas gdy w niektórych ksiazkach zamieszczono wartosc 40. Odpowiedz jest prosta: od czasu wydania ksiazki pojawily sie nowe wyniki badan, co pozwolilo na weryfikacje danych. Informacje te sa bez przerwy uaktualniane i zmiany mozna znalezc takze w najnowszych ksiazkach Montignaca.