Wartosc kaloryczna ma znaczenie drugorzedne

Wbrew powszechnemu mniemaniu, wartosc energetyczna produktow zywnosciowych nie jest

najwazniejsza (co nie oznacza, ze nalezy calkowicie odrzucic te koncepcje). Badania epidemiologiczne wykazaly brak korelacji miedzy iloscia kalorii dostarczanych organizmowi a otyloscia. Okazalo sie , ze w wielu przypadkach jest wrecz przeciwnie. Od lat 60. XX wieku srednie dzienne spozycie kalorii w krajach zachodnich spadlo o okolo 35%. Jednoczesnie liczba osob otylych wzrosla o 400%.

Wiecej informacji na temat braku naukowych dowodow potwierdzajacych teorie kalorii

Funkcjonalna przyczyna tycia jest hiperinsulinizm/wysoki poziom cukru we krwi

Hiperinsulinizm jest wynikiem podwyzszonego wydzielania insuliny przez gruczol trzustkowy. Zadaniem tego hormonu jest obnizanie poziomu glukozy we krwi, podczas procesów metabolicznych nastepujacych po zakonczeniu trawienia i jelitowego wchlaniania pokarmu.

Kiedy spozywamy weglowodany (pieczywo, ziemniaki, owoce, cukier), zostaja one w naszym organizmie rozlozone do najprostszej formy – cukru prostego zwanego glukoza. Przenika ona przez sciany jelita cienkiego i jest transportowana do krwiobiegu, co prowadzi do wystapienia szczytu glikemicznego. Poziom cukru we krwi (glikemia) na czczo wynosi przecietnie 1g/l. Podwyzszona glikemia uruchamia wydzielanie insuliny, której zadaniem jest transport glukozy z krwi do komórek watroby i miesni, gdzie jest magazynowana w postaci glikogenu. Trwa to dopóty, dopóki poziom cukru nie obnizy sie.

U osób, u których ten przebiega normalnie, wydzielanie insuliny jest proporcjonalne do poziomu cukru we krwi.

Jednak u niektórych ludzi trzustka wytwarza zbyt duzo insuliny w stosunku do zawartosci glukozy we krwi. Nadmierne wydzielanie insuliny nosi nazwe hiperinsulinizmu.

W ciagu ostatnich 25 lat liczne badania wykazaly, ze hiperinsulinizm jest zawsze powiazany z nadwaga, a przez to z otyloscia. B. Jeanrenaud opisal ten proces w nastepujacy sposób: „Z hiperinsulinizmem mamy do czynienia we wszystkich przypadkach otylosci, niezaleznie od ich rodzaju i mechanizmu powstania. Jego zaawansowanie jest scisle proporcjonalne do wspólczynnika BMI (Body Mass Index – wskaznik masy ciala)… U zwierzat mozna sztucznie wywolac otylosc podajac im dozylnie insuline. Po zakonczeniu iniekcji masa ciala wraca no normy.”

Nadmiar insuliny powoduje przybieranie na wadze, a ograniczenie jej wydzielania ulatwia chudniecie.

Za hieprinsulinizm odpowiedzialne sa weglowodany o wysokim indeksie glikemicznym

Wbrew obiegowej opinii weglowodany nie sa takie same, poniewaz wywoluja odmienne reakcje metaboliczne. Co wiecej, wykazano, ze wszystkie sa wchlaniane w mniej wiecej jednakowym czasie, co oznacza, iz podzial na cukry szybko i wolno przyswajalne jest calkowicie bledny.
 

Wiecej informacji na temat cukrow ,,szybko,, i ,,wolno,,przyswajalnych

Na poczatku lat 80. XX wieku udowodniono, ze sposród 980 weglowodanów zaklasyfikowanych do jednej kategorii (na przyklad skrobia znajdujaca sie w soczewicy i ziemniakach) wiele moze miec taka sama wartosc kaloryczna, a jednak w zupelnie inny sposób podnosic poziom cukru we krwi (dwu – trzykrotne róznice).

Aby dokladnie opisac reakcje ludzkiego organizmu na spozycie weglowodanów, umieszczono je na skali obrazujacej ich zdolnosc do podnoszenia poziomu cukru we krwi. Weglowodany o niskim indeksie glikemicznym (IG) wywoluja niska glikemie, podczas gdy te o wysokim IG znaczaco podwyzszaja poziom glukozy.

Wiecej informacji na temat Indeksu Glikemicznego

Insulinoopornosc

Organizm osoby, która od czasu do czasu spozywa produkty o wysokim indeksie glikemicznym, wydziela insuline, aby obnizyc poziom glukozy we krwi. Jesli jednak ktos regularnie przyjmuje takie pokarmy, moze wytworzyc insulinoopornosc (znana takze jako niska wrazliwosc na insuline). W rezultacie, mimo wydzielania insuliny, glukoza pozostaje we krwi. Insulinoopornosc jest szczególnie wyrazna w przypadku cukrzycy II typu.

Receptory insulinowe przestaja dzialac prawidlowo i komórki tkanek gluko-zaleznych nie rozpoznaja obecnosci insuliny. W ukladzie krwionosnym jest coraz wiecej glukozy, która nie zostaje przetransportowana do komórek. Organizm staje sie coraz bardzie „niecierpliwy” i nakazuje trzustce wydzielac wiecej insuliny, co doprowadza do hiperinsulinizmu. Tworzy sie bledne kolo, bowiem hiperinsulinizm prowadzi do insulinoopornosci.

Hiperinsulinizm powoduje przybieranie na wadze

Jedna z waznych cech insuliny jest jej rola w metabolizmie tluszczów, czyli lipogenezie.

• Gromadzenie kwasów tluszczowych

Insulina i zwiazany z nia hiperinsulinizm stymuluje aktywnosc enzymu o nazwie lipaza lipoproteinowa. Jego zadaniem jest wychwytywanie kwasów tluszczowych (pochodzacych z tluszczów spozytych podczas posilku) i magazynowanie ich w postaci trójglicerydów, co prowadzi do zwiekszenia liczby komórek tluszczowych (adipocytów).

• Insulina hamuje dzialalnosc enzymu lipazy trójglicerydowej, odpowiedzialnej za lipolize, czyli rozklad zmagazynowanych rezerw tluszczu.
• Magazynowanie glukozy pod postacia tluszczów.

Jesli szczyt glikemiczny jest zbyt wysoki, oznacza to najczesciej, ze mamy we krwi wiecej glukozy niz potrzebuje nasz organizm. Wystepowanie tego zjawiska przez dluzszy czas prowadzi do hiperinsulinizmu, który daje impuls lipazie lipoproteinowej do przeksztalcania glukozy w tluszcze gromadzone w adipocytach.

Hiperinsulinizm jest funkcjonalna przyczyna przybierania na wadze!

Narzuca sie pytanie: co dzialoby sie z kwasami tluszczowymi, gdyby nie byly gromadzone w organizmie w wyniku lipogenezy. Odpowiedz jest prosta, choc zaskakujaca: gdyby nie dzialala na nie lipaza lipoproteinowa (z powodu obecnosci nadmiaru insuliny) kwasy tluszczowe byly wykorzystywane przez organizm do uzyskania niezbednej mu energii, jako najwydajniejsze i latwo dostepne jej zródlo.

Utrata wagi (LIPOLIZA)

Jak widac, lipogeneza jest procesem metabolicznym, w wyniku którego organizm gromadzi zapasy tluszczu, co powoduje wzrost masy ciala. Lipoliza jest procesem odwrotnym: umozliwia rozklad i wykorzystanie zapasów tluszczu, a co za tym idzie – utrate zbednych kilogramów.

Organizm zostaje zmuszony do poszukiwania „paliwa”, znajdujacego sie w komórkach tluszczowych (adipocytach). Zeby to jednak nastapilo, poziom glukozy we krwi musi byc odpowiednio niski. Dzialanie tego mechanizmu wyglada nastepujaco: niski poziom insuliny aktywuje enzym zwany lipaza trójglicerydowa, odpowiedzialny za rozklad materialów zapasowych zgromadzonych w adipocytach i przenoszenie kwasów tluszczowych do krwiobiegu, gdzie moga zostac przetransportowane do komórek i tam wykorzystane.

Mozna powiedziec, ze insulina katalizuje przybieranie na wadze. Aby schudnac, musimy kontrolowac ilosc glukozy we krwi, starajac sie, by szczyt glikemiczny po posilku osiagal jak najnizsza wartosc.

Jedynym rozwiazaniem jest spozywanie produktów weglowodanowych o niskim i bardzo niskim IG. Doswiadczenia pokazuja, iz pokarmy o IG wynoszacym 35 lub mniej wywoluja ograniczone wydzielanie insuliny, co pozwala dzialac lipazie trójglicerydowej i powoduje utrate zbednych kilogramów.

Zrozumienie natury zjawiska lipolizy uswiadamia nam, ze chcac stracic na wadze MUSIMY spozywac produkty o niskim indeksie glikemicznym. Otylosc nie jest jedynie wynikiem magazynowania tluszczów, które konsumujemy. Wplyw na nia ma takze nadmiar insuliny wydzielanej przez trzustke podczas spozywania nadmiernych ilosci weglowodanów o wysokim indeksie glikemicznym.

Przez wiele lat specjalisci od zywienia uwazali, ze glukoza nie jest przeksztalcana w tluszcz. Dlatego wlasnie zalecali diety bogate w weglowodany, które jakoby mialy zapobiegac przybieraniu na wadze. Profesor Walter Willett podsumowal ten trend w taki oto sposób: „doradzanie ludziom rezygnowania z tluszczów i zalecanie spozywania weglowodanów bylo jedna z przyczyn upowszechnienia sie otylosci”. Dietetycy nie potrafili doradzic swym pacjentom, które weglowodany nalezy wybierac. W rezultacie spozywali oni duzo produktów o wysokim IG, co powodowalo zwiekszone wydzielanie insuliny, wywolane nadmiarem glukozy we krwi i gromadzenie przez organizm dalszych zapasów tluszczu.

Badania naukowe nad Metoda Montignac